5x06 - I Am Number Nine

Według mnie chodziło o to że test pokazał mu że część Blair myślała że ma dalej wybór a przecież wybrała i nawet jeżeli miała wątpliwości to on zająłby się wszystkim i jej nie opuścił czy coś takiego

Kto płakał przy tym odcinku? Przyznać się! Ja tak. Chociaż teorytycznie wolę Dair.

[You must be registered and logged in to see this image.]

dead

Gigi napisał:[You must be registered and logged in to see this image.]

dead

ahahahahahahaha... dzięki..mój wieczór jest uratowany

Ania_ napisał:

Gigi napisał:[You must be registered and logged in to see this image.]

dead

ahahahahahahaha... dzięki..mój wieczór jest uratowany

Mój podobnie Dostałam ataku śmiechu i aż mi głupio bo ludzie patrzą W każdym razie obrazki pierwsza klasa

Gigi napisał:taa i najlepsze jak wszyscy są na przyjęciu i nawet do siebie nie zagadają jak mnie to wkurza Blair to już w ogóle nie rozmawia z Natem nie mówiąc już że Dana też nie spotka czy Sereny będąc w tym samym pomieszczeniu

Ja tego tak nie odebrałam, w końcu nie widzimy całego przyjęcia i wszystkiego, co się na nim dzieje, a jedynie jakiś jego fragment istotny dla fabuły więc trudno zakładać, że skoro my nie widzimy interakcji pomiędzy bohaterami, to ich zupełnie nie ma

idontknowwhereweregoing napisał:Nie rozumiem tylko jednej rzeczy i nikt jej nie poruszył. W scenie, kiedy Blair rozmawia z Louisem po odkryciu, że knul z Panią psycholog, on jej wyjawia, że wie o teście na ojcostwo, poza tym mowi, że Blair "ciągle ma wybor" czy coś w tym stylu. Czy oznacza, to ze w kopercie bylo napisane, ze on jest ojcem jej dziecka, czy moze cos innego?

Tutaj pozostaje kwestia, co się w takim teście pisze, bo raczej nie sądzę, żeby było napisane 'gratulacje, ojcem Twojego dziecka jest Louis Grimaldi' , a raczej coś w stylu, że 'wynik testu pozytywny/zgodny z materiałem genetycznym' czy coś takiego także myślę, że Louis przyjął za pewnik, że to jego dziecko

Paciok napisał:Kto płakał przy tym odcinku? Przyznać się! Ja tak. Chociaż teorytycznie wolę Dair.

Ja może nie płakałam, ale dwa momenty, o których wcześniej pisałam, zdecydowanie chwyciły mnie za serce

Gigi napisał:[You must be registered and logged in to see this image.]

dead

hahaha genialne!


mnie też dziwiła reakcja Louisa na test na ojcostwo, chyba że właśnie w teście musiało być napisane pozytywny/negatywny bo nie sądzę żeby Louis był taki spokojny jakby się dowiedział że to Chuck jest ojcem a jest niemal pewna że tak się okaże

jeanne napisał:

Gigi napisał:taa i najlepsze jak wszyscy są na przyjęciu i nawet do siebie nie zagadają jak mnie to wkurza Blair to już w ogóle nie rozmawia z Natem nie mówiąc już że Dana też nie spotka czy Sereny będąc w tym samym pomieszczeniu

Ja tego tak nie odebrałam, w końcu nie widzimy całego przyjęcia i wszystkiego, co się na nim dzieje, a jedynie jakiś jego fragment istotny dla fabuły więc trudno zakładać, że skoro my nie widzimy interakcji pomiędzy bohaterami, to ich zupełnie nie ma

idontknowwhereweregoing napisał:Nie rozumiem tylko jednej rzeczy i nikt jej nie poruszył. W scenie, kiedy Blair rozmawia z Louisem po odkryciu, że knul z Panią psycholog, on jej wyjawia, że wie o teście na ojcostwo, poza tym mowi, że Blair "ciągle ma wybor" czy coś w tym stylu. Czy oznacza, to ze w kopercie bylo napisane, ze on jest ojcem jej dziecka, czy moze cos innego?

Tutaj pozostaje kwestia, co się w takim teście pisze, bo raczej nie sądzę, żeby było napisane 'gratulacje, ojcem Twojego dziecka jest Louis Grimaldi' , a raczej coś w stylu, że 'wynik testu pozytywny/zgodny z materiałem genetycznym' czy coś takiego także myślę, że Louis przyjął za pewnik, że to jego dziecko

Paciok napisał:Kto płakał przy tym odcinku? Przyznać się! Ja tak. Chociaż teorytycznie wolę Dair.

Ja może nie płakałam, ale dwa momenty, o których wcześniej pisałam, zdecydowanie chwyciły mnie za serce

Z tego co mi wiadomo, to wyniki testu zawierają informację o imieniu i nazwisku ojca. Coś w stylu imię ojca i czy można tę osobę wykluczyć, czy też nie i jakie jest prawdopodobieństwo.

No ale w sumie, o ile dobrze pamiętam, ciągle nie wiadomo czy Louis otwarł kopertę

a mi na to miast wydaje się że daje się próbkę DNA osoby z którą chce się sprawdzić zgodność... czyli wyniku testu powinno być napisane że jest zgodne lub nie zgodne z dana próbką.. bo przecież Blair nie przyszła do lekarza z włosami Louisa i nie powiedziała.. chcę sprawdzić czy to dziecko które noszę w sobie jest Louisa jakiegośtam ;p tylko czy DNA z włosów zgadza się z DNA dziecka

boże boże macie problem to google i się okaże drama queens

[You must be registered and logged in to see this link.]

A może po prostu jest tam napisane, że na tym etapie ciąży nie można jednoznacznie stwierdzić, kto jest ojcem dziecka. To by wyjaśniało stwierdzenie Louisa, że Blair ma ciągle wybór i przecieki od scenarzystów, że prawdziwego ojca poznamy dopiero w połowie sezonu.

Ale właśnie co do ojcostwa do trzeba pamiętać fakt,że raz ojciec dziecka sam je czasem zleca i wtedy wiadomo od kogo pochodzi materiał genetyczny i dwa kiedy robi to matka w tajemnicy może przecież podać inne imię i nazwisko chcąc się ubezpieczyć aby nikt tego nie odkrył. Kto wie czy Blair nie zmyśliła danych ojca dziecka ? A teraz już wracam do tematu

Odcinek obejrzałam dopiero co i powiem,że większość zdań mam podobnych do tu już napisanych ale trochę od siebie.

Wątek Diany i Nate. Do tego odcinka flaki z olejem i wątek kompletnie obojętny ale teraz w końcu zaczyna się coś dziać. Nawet Nate zaczął myśleć co mnie bardzo zdziwiło Diana coś kręci ze swoim pochodzeniem i chyba Chuck to zwącha.pierwszą myślą było,że mogła należeć do tego tajnego klubu dżentelmenów Barta Bass'a stąd Chuck mógł ją skojarzyć bo przecież widział różne zdjęcia jego uczestniczek ( jeżeli pamięć mnie nie myli). Chuck jak najbardziej na plus ! Ten facet rzeczywiście zaczyna dojrzewać i rozumieć swoje postępowanie.Scena z Blair na koniec to totalne wow. Chuck,który zachował się bardzo ładnie i co najważniejsze szczerze w stosunku do Blair nie oczekując niczego w zamian to numer jeden tego odcinka dla mnie. Zostawienie pierścionka na schodach było bardzo ciekawe.Teraz tylko dajmy czas aby on magicznie powrócił do właściciela.Blair, powrót do dawnej Queen B na początku odcinka bardzo mi się spodobał.Widać że B tego potrzebowała.Podczas rozmowy z Chuckiem miałam wrażenie jakby chciała się na niego rzucić i powiedzieć,że jej bajka nie jest taka cudowna. Poza tym gdy zaczęła się ta scena od razu skojarzyłam mi się z sezonem 4 i odcinkiem z urodzinami Blair.Wtedy Blair powiedziała "Co Ty tu robisz",teraz było to samo.Nie wiem czy to po prostu przypadek czy zamierzone ale podobało mi się to. Louis mnie denerwuje i rozśmiesza do granic możliwości.Ledwo zaczął knuć a już obrywa I dobrze mu tak Niech wie,że UES zawsze go w tym pokona.Serena na plus.W końcu myśli ! I to nie o sobie.Sukces I nawet nie ma wielkiej miłości co mnie cieszy Watek z Charlie/Ivy jest coraz bardziej ciekawy.Widać że Ch/I chce grać własnymi kartami a nie tak jak zagra jej Diana. Mam nadzieję,że zobaczę jakąś wielką walkę o to jak Charlie/Ivy pozostanie przy życiu.W tym odcinku najmniej podobał mi się Dan.Był taki uległy i jakby odległy od tego jak żył ostatnio.Może to kwestia przemęczenia bycia gwiazdą a może czymś innym? Mam nadzieję że się dowiemy W ogólnej ocenie odcinek był dobry.Nie był doskonały ale było kilka momentów przypominających starą dobrą plotkarę a za to ogromny plus

Zdecydowany plus za wątek Charlie i Nate'a. Mam nadzieję, że nie da się Dianie i powalczy o Nate'a, a wtedy Diana będzie mogła upublicznić historię Ivy - w końcu zacznie się coś dziać.
Co do księciunia - serio, mam mdłości jak słyszę jego przesłodzony głos, a jego marna próba intrygi tylko tę postać pogrążyła. Myślałam, że Blair będzie tej swojej wymarzonej bajki trzymać się rękoma i nogami... Ale podczas tych paru dni, które mają spędzić oddzielnie, może przemyśli swoją sytuację i stwierdzi, że nie warto porzucać NY dla jakiegoś skrawka ziemi w Europie.
Serena - tu się zgodzę z większością - totalna nuda. Nie przekonują mnie jej problemy z pracą, wieczne poszukiwanie siebie i chęć udowodnienia, że nie jest głupią blondynką tak jak ją Dan opisał.
Co do samego Dana - żal mi chłopaka, bo przez głupotę Sereny stracił możliwość kręcenia filmu z dobrymi producentami, a sama książka nie okazała się takim bestsellerem, jak mogło się wydawać. Myślałam, że po publikacji znowu stanie się outsiderem i zacznie działać niezależnie, a tu ulega urokowi blondi, która deklaruje, że będzie go bronić. Rany, Dan, naprawdę jesteś tak naiwny?!
Kurcze, rozpisałam się trochę, ale właśnie skończyłam oglądać i pełna emocji jestem, bo odcinek trochę mnie wkurzył

Bardzo przyjemny odcinek. Fajnie skonstruowany i właściwie każdy wątek miał swój "smaczek". Zacząwszy od "ciemnej strony" Louisa, taki wspaniały księciunio, a tu bam... Podobało mi się też zachowanie psycholożki i mam nadzieję, że ta postać jeszcze się pojawi. Chuck zachowuje się coraz lepiej, z kolejnymi odcinkami jego przemiana jest coraz mocniej widoczna. Końcowa scena z Blair nieprzegadana i wzruszająca, lubię ich iskrzenie i chemię. Dan i Serena "wyrównali rachunki", najpierw jej chamskie zachowanie, później jego i chyba wreszcie przestaną patrzeć na siebie wilkiem, bo najwyraźniej żadne z nich nie chce już drugiego zranić. Trójkąt Ivy - Nate - Diana coraz bardziej mi się podoba, choć byłam sceptycznie nastawiona. Zaciekawia mnie postać Diany, jej motywy i przeszłość. Nate jak to Nate, znów się daje sterować bardziej wyrachowanym babom. Jego to bym najchętniej widziała z Evą w domku na wsi, paśliby sobie kozy i robili sery czy coś. Za dobry jest dla cwanych kobitek z UES xD Casting na druhny, zalatujący klimatem pierwszych odcinków był miłym odniesieniem do przeszłości. Ogólnie ciekawie, bez przynudzania i niecierpliwie czekam na kolejne odcinki

Faktycznie Charlie co raz bardziej mi się podoba. Zaczynam powoli żałować, że nie jest prawdziwą kuzynką Sereny . A gdyby Nate wykrzesał z siebie nieco ikry ich wspólny wątek mógłby być nawet ciekawy. Widzę, że Chuck trzeci z rzędu sezon będzie odkrywał kolejną tajemnicę swojego ojca. Po zmartwychwstałej matce i domniemanym morderstwie żony wspólnika w pożarze pozostaje faktycznie tylko przyrodnia, zaginiona siostra oddana do adopcji przez Eleonor, która będąc uczennicą w Constance wdała się w sekretny romans z Bart'em Bassem Biorąc pod uwagę wspólnego przyrodniego brata Sereny i Dana, wcale to nie brzmi jakoś mega abstrakcyjnie (przy okazji scenarzyści chyba zapomnieli o tym wątku, bo ostatnio widziany był na ślubie Liliy i Rufusa). A na poważnie wygląda na to, że Chuck w tym sezonie będzie musiał się zmierzyć z kolejną tajemnicą Barta.

Spoiler:

Żuruś: Takie informacje oznaczamy w tagach [spoiler ] [ /spoiler], żeby nie zdradzać innym, jak nie chcą się dowiedzieć.

Wreszcie miałam czas, żeby obejrzeć i... no cóż, dałam się chyba ponieść entuzjazmowi po scenie CB i oceniłam odcinek na 'dobry'. Po głębszym zastanowieniu stwierdzam, że bardziej pasowałoby 'może być', ale zacznijmy od początku...

Blair i służki - owszem, śmieszne, ale zupełnie nie podoba mi się powrót starej Qeen B. - jak dla mnie to minus na koncie tej postaci.

Louis jak to Louis, trochę przynudzał jak zwykle, intryga wyszła średnio, nikt nie wytłumaczył nam związku księcia Monako z panią psycholog z NY, ale czego się spodziewać? To tylko Plotkara.

Nate. Litości... Czy nadmiar kosmetyków upiększających już całkowicie powstrzymał jakiekolwiek procesy myślowe w tej pięknej główce? Co oni robią z tym chłopakiem... Mieszają go w jakiś chore związki z bohaterkami, które sprawiają wrażenie żywcem wyciętych ze scenariusza Cougar Town, całkowicie pozbawiają samodzielnych wątków, i przede wszystkim: systematycznie wypleniają ostatnie szare komórki z jego mózgu. Nate, który w pierwszym sezonie był, obok Dana, główną męską postacią, stał się ładnym dodatkiem do starszej pani z irytującym akcentem i nadmiarem jadu kiełbasianego w wargach. Super.

Serena na plus (o dziwo!), bo wreszcie myśli o kimś innym poza sobą. Za to Dan fatalnie. Miałam wrażenie, jakbym oglądała odwrócenie ról tych dwóch postaci. Z korzyścią dla S i niestety wielkim minusem dla D.

No i Chuck - jako fanka jego i Chair nie mogę być niezadowolona Teraz już chyba nikt nie może powiedzieć, że chłopak stoi w miejscu, bo ten odcinek wyraźnie pokazał, że ta postać przechodzi obecnie istotne zmiany. No i jak dla mnie ogromnym plusem jest to, że Chuck sam nad sobą pracuje. Scena z przeprosinami - jak dla mnie wyjątkowo ważna dla tego związku, bez względu na to, czy CB jeszcze wróci, czy nie.
Jedyne co mnie irytuje wciąż i wciąż, to gra Eda. Czasami mam wrażenie, jakbym oglądała błazna. Scena, gdy gwałtownie wstaje w trakcie rozmowy z psycholog o Blair - groteska. Ale i tak nic nie przebije momentu, kiedy po imprezie w NYSpectator Chuck schodzi po schodach, widzi panią doktor, rzuca tekstem w stylu: 'wow, there is our good doctor', zacierając przy tym ręce i przyjmując pozycję charakterystyczną dla Gargamela pochylającego się nad złapanym Papą Smerfem - słowo daję, nie wiedziałam, czy śmiać się, czy załamać ręce i płakać...

No i nie sposób pominąć cotygodniowej dawki realizmu serwowanej nam przez scenarzystów - Książę Monako beztrosko pojawiający się na imprezie organizowanej przez serwis plotkarski; Louis jakby zupełnie niedostrzegający tego, że skoro Blair robiła test, to znaczy, że musiała go zdradzić; Chuck zostawiający pierścionek na chodniku (klasyk) itp. itd...

Karolina napisał:Wreszcie miałam czas, żeby obejrzeć i... no cóż, dałam się chyba ponieść entuzjazmowi po scenie CB i oceniłam odcinek na 'dobry'. Po głębszym zastanowieniu stwierdzam, że bardziej pasowałoby 'może być', ale zacznijmy od początku...

Blair i służki - owszem, śmieszne, ale zupełnie nie podoba mi się powrót starej Qeen B. - jak dla mnie to minus na koncie tej postaci.

Louis jak to Louis, trochę przynudzał jak zwykle, intryga wyszła średnio, nikt nie wytłumaczył nam związku księcia Monako z panią psycholog z NY, ale czego się spodziewać? To tylko Plotkara.

Nate. Litości... Czy nadmiar kosmetyków upiększających już całkowicie powstrzymał jakiekolwiek procesy myślowe w tej pięknej główce? Co oni robią z tym chłopakiem... Mieszają go w jakiś chore związki z bohaterkami, które sprawiają wrażenie żywcem wyciętych ze scenariusza Cougar Town, całkowicie pozbawiają samodzielnych wątków, i przede wszystkim: systematycznie wypleniają ostatnie szare komórki z jego mózgu. Nate, który w pierwszym sezonie był, obok Dana, główną męską postacią, stał się ładnym dodatkiem do starszej pani z irytującym akcentem i nadmiarem jadu kiełbasianego w wargach. Super.

Serena na plus (o dziwo!), bo wreszcie myśli o kimś innym poza sobą. Za to Dan fatalnie. Miałam wrażenie, jakbym oglądała odwrócenie ról tych dwóch postaci. Z korzyścią dla S i niestety wielkim minusem dla D.

No i Chuck - jako fanka jego i Chair nie mogę być niezadowolona Teraz już chyba nikt nie może powiedzieć, że chłopak stoi w miejscu, bo ten odcinek wyraźnie pokazał, że ta postać przechodzi obecnie istotne zmiany. No i jak dla mnie ogromnym plusem jest to, że Chuck sam nad sobą pracuje. Scena z przeprosinami - jak dla mnie wyjątkowo ważna dla tego związku, bez względu na to, czy CB jeszcze wróci, czy nie.
Jedyne co mnie irytuje wciąż i wciąż, to gra Eda. Czasami mam wrażenie, jakbym oglądała błazna. Scena, gdy gwałtownie wstaje w trakcie rozmowy z psycholog o Blair - groteska. Ale i tak nic nie przebije momentu, kiedy po imprezie w NYSpectator Chuck schodzi po schodach, widzi panią doktor, rzuca tekstem w stylu: 'wow, there is our good doctor', zacierając przy tym ręce i przyjmując pozycję charakterystyczną dla Gargamela pochylającego się nad złapanym Papą Smerfem - słowo daję, nie wiedziałam, czy śmiać się, czy załamać ręce i płakać...

No i nie sposób pominąć cotygodniowej dawki realizmu serwowanej nam przez scenarzystów - Książę Monako beztrosko pojawiający się na imprezie organizowanej przez serwis plotkarski; Louis jakby zupełnie niedostrzegający tego, że skoro Blair robiła test, to znaczy, że musiała go zdradzić; Chuck zostawiający pierścionek na chodniku (klasyk) itp. itd...

Scena bardzo na plus, ale poczekałabym jeszcze z oceną jego zachowania do końca sezonu, bo w następnym odcinku może zrobić się nieciekawie

Co do gry Eda, zgadzam się, niestety. Mnóstwo fanów w US wyłapało te sceny i trolla Eda w scenie schodzenia po schodach

ale i tak chyba nic nie przebije w tym odcinku Louisa miny.. kiedy od tej pani psycholog dostał z powrotem kopertę.. taka samą minę zrobił jak w poprzednim odcinku wyjeżdżała jego mama i rozmawiał z nią przy windzie chyba.. takie dziwne coś robi z ustami.. heheheh

Odcinek jak dla mnie średni , ale po kolei.
Blair i wybór druhny, jak dla mnie nic ciekawego, nigdy nie lubiłam jej pomiatania ludźmi w liceum, więc i to do mnie nie przemówiło.
Nate...mam ochotę nim potrząsnąć, jego mina kota wołającego o mleko jest już nie do zniesienia.
Louis w roli intryganta ? hahaha jak szybko zaczął tak szybko skończył Jego groźna mina podczas rozmowy z panią psycholog była aż śmieszna. Dobrze,że pani psycholog tak w gruncie rzeczy nie dała się w tę grę wciągnąć. Wydaje się bardzo sympatyczną osobą.
Jedyny pozytywny aspekt tego odcinka to Chair Trzy razy oglądałam tę scenę) "Przepraszam, że poddałem się kiedy Ty o nas walczyłaś". Piękne. I delikatny uśmiech Chuck'a na końcu, tak jakby to wyznanie oczyściło jego duszę) Zobaczymy jak to wszystko potoczy się dalej, ale jak dla mnie to Chuck był jedyną pozytywną postacią tego odcinka.

Gigi napisał:[You must be registered and logged in to see this image.]

dead

dzieki dzieki dzieki pozytywny aspekt mojego dnia smieje sie nadal i przestac nie moge ;D

A jesli chodzi o odcinek to wreszcie Charlie/Ivy przestała mnie denerwować. Nadal nie mogę sluchać akcentu Diany i tym bardziej Louisa. Nate...omg co oni z niego robia i gdzie sie podzial fajny stary Nate? Scena Chair <3!!! Chuck nie rezygnuj ;p! I wlasnie tez nie wiem jak rozumiec rozmowe Louisa i Blair na temat tego testu...

Co do testu. Myślę, że Louis zwyczajnie uważał, iż Blair potrzebowała wyników testu, by przekonać się z kim ma być. W dodatku porwała kopertę, co mogło mu zasugerować, że nie spodobało jej się to, co zobaczyła.

Uważam, że ta cała koperta, to może być mydlenie nam oczu przez scenarzystów na tę chwilę i tak naprawdę imię, które jest tam napisane, zwyczajnie nie ma znaczenia. Tu chodzi o pewną symbolikę koperty, jako zewnętrznego rozdarcia Blair. Jednak co ciekawe, Blair bezpośrednio nie wybiera, a przy pomocy Dana stara się stawić temu czoła i w dodatku, to Dan ją w tym momencie "trzyma za rękę" i nie ocenia, obojętnie, czy jako przyjaciel, czy kochanek, ale jako osoba, która ją kocha, mimo wszystko jest przy niej.
Koperta jako pewien symbol wyboru i problemu między Louisem, a Chuckiem, a tak naprawdę niebezpośrednim jej wyborem jest Dan.

Myślę, że to jest fajny sposób patrzenia na sprawę i tak, uważam, że scenarzyści mnie rozczarują

Someonelikeyou napisał: Jednak co ciekawe, Blair bezpośrednio nie wybiera, a przy pomocy Dana stara się stawić temu czoła i w dodatku, to Dan ją w tym momencie "trzyma za rękę" i nie ocenia, obojętnie, czy jako przyjaciel, czy kochanek, ale jako osoba, która ją kocha, mimo wszystko jest przy niej.
Koperta jako pewien symbol wyboru i problemu między Louisem, a Chuckiem, a tak naprawdę niebezpośrednim jej wyborem jest Dan.

Myślę, że to jest fajny sposób patrzenia na sprawę i tak, uważam, że scenarzyści mnie rozczarują

Ja po ostatnim odcinku już zupełnie zapomniałam, że B i Dana cokolwiek łączyło:) Mimo,że jeszcze parę odcinków temu zaczynałam spoglądać na Dair życzliwszym okiem to teraz zdałam sobie jednak sprawę, że ta para nie budzi we mnie żadnych stałych uczuć. Co więcej po tym odcinku mam wrażenie, że scenarzyści już powoli zamykają wątek Dair.

i bardzo dobrze bo watek Dair kompletnie mi nie pasowal i mialam wrazenie ze GG zmienia sie troche w Mode na sukces kazdy z kazdym :p

kARO88 napisał:

Someonelikeyou napisał: Jednak co ciekawe, Blair bezpośrednio nie wybiera, a przy pomocy Dana stara się stawić temu czoła i w dodatku, to Dan ją w tym momencie "trzyma za rękę" i nie ocenia, obojętnie, czy jako przyjaciel, czy kochanek, ale jako osoba, która ją kocha, mimo wszystko jest przy niej.
Koperta jako pewien symbol wyboru i problemu między Louisem, a Chuckiem, a tak naprawdę niebezpośrednim jej wyborem jest Dan.

Myślę, że to jest fajny sposób patrzenia na sprawę i tak, uważam, że scenarzyści mnie rozczarują

Ja po ostatnim odcinku już zupełnie zapomniałam, że B i Dana cokolwiek łączyło:) Mimo,że jeszcze parę odcinków temu zaczynałam spoglądać na Dair życzliwszym okiem to teraz zdałam sobie jednak sprawę, że ta para nie budzi we mnie żadnych stałych uczuć. Co więcej po tym odcinku mam wrażenie, że scenarzyści już powoli zamykają wątek Dair.

Myślę, że gdyby chcieli zamknąć ten wątek, to w premierze nie pisaliby Dana, jako osoby, która kocha Blair, a potem ją wspiera. Teraz mimo że nie mają wspólnych scen, ich wątki to istna paralela. Powolne załamywanie się ich marzeń i bajek, szczególnie ten odcinek to pokazał. Dlatego uważam, że akurat ich wątek jest daleki od zamknięcia, jedynie mogę mieć wątpliwości czy scenarzyści "pójdą na całość". Z punktu widzenia narracyjnego jestem pewna, że tak, jednak, to GG i czasami brak logiki i konsekwencji wkrada się do wątków, więc nie jestem tego pewna